سلامی دوباره

آخ که چه حالی میده زندگی، بدونِ سیگار  

سلام 

سال های نو شما هم مبارک. چه خبر از این دنیای مجازی؟  

ما که سالیان درازی است که عطایش را به لقایش بخشیده ایم  

 اما اینک برای خالی نبودن عریضه ساعتی چند را صرف نگارش دست نوشته یی شعرمانند از خودمان نمودیم؛ باشد که اهورای یزرگ ما را نیز بیامرزاد: 

       - کجاست خانه ی شاعر؟ 

  - هر آن کجا آباد !!! 

                  دلش خوش است به این شعر، هر چه بادا، باد 

         سرود قصه ی سرما و برف و یخبندان 

و آتش دل ِ زردشت از قلم افتاد 

         دوباره فصل زمستان، هجوم بی برگی 

        کشیده یک تنه سیگار ِ برگ ها را باد 

      نگاه کرد به البرز، آرش آن جا بود 

          در آن هوای پر از شب، کمان او افتاد 

                 در آن هوای پر از شب، شکست بغضش را 

                   و ریخت از نوک خودکار خون فشان، فریاد:  

 ****

           تگرگ آمد و باران و ... باز توفان شد 

         و خاک پاک دلیران کنام ِ گرگان شد! 

                 ز جای جای بیابان ِ تشنه ی وحشی          

            سپاهِ سوگ، شتابان، به سمت ایران شد

          شکوه و فر و بزرگی و رادمردی ها 

         به زیر سُم ستوران مرگ ویران شد 

           هر آن چه ارث بزرگان شهر ایران بود 

         در آتشی همه اسکندرانه! بریان شد 

   نفاق پشت نقاب برادری خوابید 

               زمین پر از نفس سرد و شوم شیطان شد 

                سیاوشی که از آتش چو مرد بیرون جَست 

         به حکم ِ محکمه آزادِگیش کتمان شد 

            شغاد؛ شاعر کج ذوق ِ تهمتن کش گو! 

         ردای صومعه پوشیده و مسلمان شد 

         سیاهی شب شومی، چراغ را میراند 

         و اهرمن همه جا جانشین یزدان شد 

***  

              بنوش در غزلت، جام ِ شوکران را، مرد! 

       وگرنه از غم ِ تلخت نمی شوی آزاد 

               بنوش شاعر تشنه! بنوش و دل خوش دار 

      خدا کند که اهورا تو را بیامرزاد... 

این هم چکیده ی چند سال دور بودنمان از دنیای وب و وبلاگ و اینترنت و اینا  اینا  اینا...  

امیدوارم این دوری دوستیامونو از هم نگسلانیده باشد! 

ما را از انتقادها و پیشنهادهای سازنده ی خود بی بهره نگذارید.  

بدرود